Over deze tentoonstelling
Lacrimae rerum is een videotriptiek met een vrouw die huilt als onderwerp. Elke bezoeker kan de installatie alleen, ongedwongen, intiem, zonder tijdsdruk noch externe controle gadeslaan. De bezoeker krijgt op aanvraag (en mits betaling van een waarborg) de sleutel van de tentoonstellingszaal. Deze sleutel moet tijdens de openingsuren van het WIELS afgehaald worden, maar mag bewaard worden tot na de openingstijden (de zaal is toegankelijk via de straat). De bezoeker kan zich afzonderen al dan niet met andere bezoekers die hij uitnodigt, zich letterlijk opsluiten of de zaal toegankelijk laten tijdens zijn bezoek. Indien hij dit wenst, kan hij zelf bezoeken organiseren en zo vaak hij wilt terugkeren. Per bezoek wordt er slechts één sleutel afgegeven en dus is er telkens maar één verantwoordelijke voor de toegang tot de zaal.
De structuur van de videotriptiek Lacrimae rerum (de tranen der dingen) bestaat uit een zeer precieze en gestructureerde montage van 18 fragmenten van 10" tot 2'20. Elk deel wordt begeleid door een pianonoot (18 fragmenten voor 18 noten verdeeld over regelmatige intervallen, van de hoogste tot de laagste tonaliteit). Elk scherm is gekoppeld aan een computer die elk van de 18 fragmenten in een willekeurige volgorde afspeelt. De videotriptiek en de muzikale begeleiding begint vanaf de opening van de tentoonstelling, doorlopend 24u op 24u, tot de sluiting. In het totaal 610 uur lang. Elke bezoeker ontdekt tijdens zijn bezoek dus slechts een deel van een unieke geluids- en filmband.
De installatie wordt ondersteund door bovendien 18 borden die elk een gekozen moment van de installatie toelichten. Ze lijken deel uit te maken van een "muzikale partituur" doorheen de zaal.
Wat betekenen de tranen van deze vrouw? Droefheid, innerlijke pijn, een hulp- of noodkreet, bevrijding, blijheid, agapè? Met welke waarde associeert onze blik dit huilen in de context van deze installatie: medelijden, obsceniteit, exhibitionisme, voyeurisme, empathie, universaliteit?
De toegang en de presentatie van dit stuk stellen meerdere zaken in vraag: de tentoonstelling in een publiek of privaat kader; de reële toegankelijkheid van de bezoeker tot de aanschouwing; het verband tussen de controle, de macht, de vrijheid of de toestemming om een kunstwerk waar te nemen en in zich op te nemen. Deze presentatie stelt uitgebreid de rol, de positie en de verantwoordelijkheid van de bezoeker in het kader van een tentoonstelling in vraag.