Over deze tentoonstelling
Met: Leonor Antunes, Alexandra Leykauf, David Maljkovic, Manfred Pernice, Falke Pisano, Tobias Putrih, Pia Rönicke, Oscar Tuazon, Armando Andrade Tudela, Up (Koenraad Dedobbeleer, Kris Kimpe)
Drie jaar na de opening van het gerenoveerde Blomme gebouw dat nu onderdak biedt aan Wiels, wordt in deze tentoonstelling de nieuwe functie als plek voor hedendaagse beeldende kunst in een gebouw dat ooit voor een heel andere functie werd ontworpen gethematiseerd. De titel van de tentoonstelling kan op verschillende manieren gelezen worden: als de herwaardering en het eerherstel van een miskende architect, Adrien Blomme, of van het utopische modernisme in het algemeen; of ook als dat van een gebouw dat na twintig jaar verval letterlijk, op bijna medische wijze, uit zijn neerwaartse spiraal werd geholpen.
Tien kunstenaars die zich op de erfenis van de ideeën, vormen en aspiraties van het vroege, radicale Modernisme richten, werd gevraagd om met een werk of project te antwoorden op het fenomeen van het rehabiliteren en herbestemmen van een gebouw. Ze reageerden op het gebouw, zijn ruimtes en zijn symboolwaarde met een project dat in de lijn ligt van hun gebruikelijke werk, en gingen dus niet noodzakelijk site-specific in op het Blomme-gebouw of zijn geschiedenis. De tentoonstelling biedt zo een inzicht in de interesse en fascinatie van jongere generaties kunstenaars voor zowel de productieprocessen, de vormen, de ideeën als de maatschappelijke functie van kunst en dit door in hun werken op directe of indirecte manier verwijzingen in te bouwen naar iconen of belangrijke momenten van modernistische architectuur en design.
Drie jaar na de opening van het gerenoveerde Blomme gebouw dat nu onderdak biedt aan Wiels, wordt in deze tentoonstelling de nieuwe functie als plek voor hedendaagse beeldende kunst in een gebouw dat ooit voor een heel andere functie werd ontworpen gethematiseerd. De titel van de tentoonstelling kan op verschillende manieren gelezen worden: als de herwaardering en het eerherstel van een miskende architect, Adrien Blomme, of van het utopische modernisme in het algemeen; of ook als dat van een gebouw dat na twintig jaar verval letterlijk, op bijna medische wijze, uit zijn neerwaartse spiraal werd geholpen.
Tien kunstenaars die zich op de erfenis van de ideeën, vormen en aspiraties van het vroege, radicale Modernisme richten, werd gevraagd om met een werk of project te antwoorden op het fenomeen van het rehabiliteren en herbestemmen van een gebouw. Ze reageerden op het gebouw, zijn ruimtes en zijn symboolwaarde met een project dat in de lijn ligt van hun gebruikelijke werk, en gingen dus niet noodzakelijk site-specific in op het Blomme-gebouw of zijn geschiedenis. De tentoonstelling biedt zo een inzicht in de interesse en fascinatie van jongere generaties kunstenaars voor zowel de productieprocessen, de vormen, de ideeën als de maatschappelijke functie van kunst en dit door in hun werken op directe of indirecte manier verwijzingen in te bouwen naar iconen of belangrijke momenten van modernistische architectuur en design.
