Over dit evenement
De jaren 1940 en 1950 kunnen worden beschouwd als de Gouden Eeuw van de Europese kunstdocumentaire. In een tijdperk van popularisering van de beeldende kunst en kort voor de doorbraak van televisie, creërden regisseurs zoals Luciano Emmer, Alain Resnais en Henri Storck een reeks vooruitstrevende experimentele kortfilms over kunst. Hun films "over" kunst presenteerden zich zelfbewust als 'kunstfilms' en bevonden zich op de grens tussen twee-en drie-dimensionaliteit, statisch en beweging, het artificiële en het echte. De meeste van deze films behandelden schilderen en, bijgevolg, werd de meeste kritische aandacht (door Andre Bazin en Siegfried Kracauer, onder anderen) gewijd aan het probleem van het overbrengen van een doek op camera. Maar er zijn ook enkele opvallende kunstfilms uit die tijd die gericht zijn op beeldhouwkunst.
Deze lezing gaat over twee kortfilms geregisseerd door prominente filmmakers: Thorvaldsen (1949) van Carl Theodor Dreyer en L'Enfer de Rodin (1957) van Henri Alekan.
Op heel verschillende manieren bestuderen beide films de menselijke figuur, volume, textuur, ruimte, licht alsook de bewegende positie van de toeschouwer.
Deze lezing situereert beide films van de twee regisseurs in het kader van de hedendaagse debatten over de kunstfilm, en onderzoekt tevens hoe verkenning van de beeldhouwkunst door de camera werd gepresenteerd als een zelfreflecterednde oefening in de kunst van film.
Steven Jacobs doceert aan de afdeling Kunstgeschiedenis van de Universiteit Gent. Zijn publicaties zijn The Wrong House: The Architecture of Alfred Hitchcock (010 Publishers, Rotterdam, 2007) en Framing Pictures: Film en Beeldende Kunst (Edinburgh University Press, 2011).
