Speedy Wash #5: Noa Giniger & Robin Vanbesien

Het project Empty Orchestra door Noa Giniger en Robin Vanbesien heeft plaats op twee op elkaar afgestemde lokaties: het Sint-Denijsplein en de website www.PlaceStDenis-SintDenijsPlein.be (online 29/10). Het project is er niet enkel op gericht haar werking op de gegeven ‘site’ (het plein) uit te breiden maar ook het fysieke kenmerk van de artistieke term ‘site specific’ uit te putten. Hiervoor gebruiken de kunstenaars een zeer bepaald systeem van stimuli: de karaoke technologie en toebehoren.

De term "Empty Orchestra" is de Engelstalige vertaling van het Japanse woord Karaoke. Dit concept is ontstaan als een vorm van entertainment waarin amateurzangers meezingen op een instrumentele song met behulp van een microfoon en een publieke autocue. Vandaag vind je deze diensten niet enkel terug in karaokebars maar kan je deze diensten bijvoorbeeld ook op het internet downloaden en uploaden op mobiele telefoons.

Tijdens de duur van het project wordt een instrumentale karaoke versie van een song afgespeeld op vaste uren (09:00, 13:00, 17:00) door middel van de bestaande luidsprekers op het plein en de omliggende straten. Elke dag speelt er een andere song. Parallel met dit gebeuren speelt de tekst van de dagelijkse song af op de website. Daar speelt geen muziek maar verschijnen de woorden uit de song op het tempo van de muziek. Door de tekst zonder de muziek op een parallelle publieke (web)site af te spelen worden de karaoke diensten opgedeeld, hierdoor de suggestie wekkend dat ze nooit volledig kunnen ervaren worden door eender welke toeschouwer.

De gekozen songs bewegen zich in een spectrum tussen werkelijkheid en fantasie, en behandelen zo de idee van een verschijning of een indruk door iets of iemand. Verwijderd van de muziek, verliezen de woorden uit de tekst de diepte die hen door de klanken worden gegeven. Ze worden meer zelfstandig maar getuigen tegelijkertijd van een eenzaam drama.

De fysieke elementen op het Sint-Denijsplein functioneren als een decor voor het project terwijl ook hier de dissonantie tussen ‘wat is’ en ‘wat zou kunnenzijn’ behouden blijft. In het voormalige wassalon etaleert een spiegelende plantenbak identiek dezelfe planten als op het plein.

De billboard naast het wassalon toont een homogeen groen oppervlak dat suggereert te zijn wat het enerzijds is – een groen oppervlak – en wat het anderzijds zou kunnen zijn – een green screen dat de mogelijkheid schept om meerdere beelden en plaatsen op te roepen. In combinatie met de dagelijkse soundtrack van het plein, worden de potentiële scènes op het plein benadrukt en wordt voorkomen dat het plein statisch wordt.